Sıtkı Şeremetli – Köşe Yazısı - Şehit Kızı

Her şehit haberi geldiğinde yüreğim titrer. Şehidin ardında kalanları düşünürüm. Eşlerini, evlatlarını, analarını, babalarını düşünürüm. Nasıl dayanılır o acılara diye kahrolurum. Yine şehitlerimiz var. Yine evlere ateş düştü. Yürekler yine dağlandı. Elimde bir kitap var. Şehitlerimizin hikâyelerini anlatıyor. Okurken kahrolmamak mümkün değil. Hepsi çok duygulu ama şehit kızı küçük Ecem'in ki beni çok etkiledi.
Paylaşıyorum:
''Ben ecem 2,5 yaşındayım hayatını bu vatan uğruna adamış bir babanın tek kızıyım.
Şimdi camdan bakıyorum öyle hınca hınç bir kalabalık var ki her yer acı bir ezgiye bürünmüş.
Babamı ise kırmızı bayrağa sarıp sarmalamışlar herkes babama bakarak ağıt yakıyordu.
Annemin gözyaşlarını, nenemin ''oğlum'' diye feryatlarını, dedemin kanını nasıl kustuğunu berrak bir şekilde görüyordum.
Haber spikeri de elindeki metal parçasına benim camdan baktığımı ve hiç bir şey anlamadığımı söylüyordu. Olur mu be abi gel sen onu benim içime sor. Evet ağlamıyorum, ağlayıp da ''bak şehidin kızını babasız bıraktık'' diye güldürecek miyim? Ağlamam asla.
Sadece minik hayallerimle düşlerim yerle bir oldu, parkta gezmelerimiz babamın beni boynuna alıp sahile gitmelerimiz yarım kaldı. Olsun ama bu yaralar zamanla kapanacak acı izleriyle beraber…
Tabi ki anlıyorum muhabir amca kalp ağrısı nasıl olur, kırmızı bayrağın altında baban olunca.
Tabi ki anlıyorum aslan yürekli babam olduğunu.
Tabi ki anlıyorum bu sessizlik onların yanına kar kalmayacak.
Nenemin feryatları, dedemin kanı, annemin gözyaşları yanlarına kalmayacak.
Bakın ben dimdik ayaktayım bunu çek muhabir amca babamın gidişine gururla bakıyorum yine efeler gibi
Annem son kez yüzünü göreyim diyor görme anne sen onu bildiğin gibi tanı karnındaki kardeşimi düşün
Gururla bakıyorum babacığım sana herkes tüm haklarını helal ediyor sana, helal olsun aslan babam helal olsun bütün haklarım sana.
Tabi ki anlıyorum muhabir amca şehit kızı çocuk olmaz şehit kızı asker olur'