Sıtkı Şeremetli – Köşe Yazısı

Mehmetçik, kahraman Türk askerinin adı… Kalbinde Allah sevdası ile vatanı için savaşan, gazi olan, şehit olan yiğit… Son günlerde yüreğimiz kan ağlıyor. İmansız kahpe kurşunlarla tek tek vuruluyor yiğit Anadolu çocukları. Onları asla unutmayacağız. Onlar biz hür yaşayalım diye canlarını veriyorlar. Hepsine Allah'tan rahmet diliyorum.
Bir Mehmetçik hikâyesini paylaşıyorum.
MEHMETÇİK
O bir Mehmetçikti artık. Yüreğinde ailesinin Özlemi, elinde silahı ve Önünde büyük umutları olan bir Mehmetçikti.
Bu günü hayatı süresince bekliyordu. Öyle ki vatani görevini yapmayı küçüklüğünde dahi istemekteydi. Aslında o zamanlar minicik bir yavruydu. Vatan sevgisi nedir bilmiyordu ama o sonuçta doğuştan bir Türk’tü.
Mesut 12 yaşına geldiğinde doğuda askerlik yapan dayısı bir çatışma sırasında PKK’lılar tarafından şehit edilmişti. Bu olayın ardından Mesuttaki hırs daha da artmıştı. İçinde hiç sönmeyecek bir ateş yanıyordu adeta.
Vatan Sevgisini ve Şehitlik Mertebesinin ne kadar değerli olduğunu öğrenmişti artık.
Yıllar geçti ve Askerlik Vakti gelmişti. Büyük bir umut ve heyecanla koştu asker ocağına. Hayatı boyunca tatmadığı duyguları tadıyordu. Evden ayrılırken annesinin sözleri aklına geldikçe buruklaşıyordu. Annesi:
Allahım: Kardeşim bu deryadan kana kana içti. Oğluma da nasip et. Bana da dayanma gücü ver demişti.
Oda dayısı gibi askerliğini doğuda yapıyordu.
Her an için hayatının tehlikede olduğunu biliyordu. Fakat bu onun için o kadarda Önemli değildi.
Asker ocağında Mehmetçiğin çok güvendiği ve çok sevdiği Ali isminde bir arkadaşı olmuştu. Birbirlerine can yoldaşı olmuşlardı adeta. Sevgilerini de üzüntülerini de birbirleri ile paylaşıyorlardı.
Mesut hayatından memnundu.
Arkadaşı Ali ile birçok çatışmalara girdiler.
Soğuk gecelerde ıssız dağlarda omuz omuza PKK militanlarına karşı durdular.
Askerliğin son günleri gelmişti artık. 2 arkadaş bir kardeş gibi olmuşlardı. Bu gün son operasyonlarına çıkacaklardı. 2’side çok mutluydu. Çünkü vatani görevini bitiriyorlardı. Ayrıca içlerinde yarın ailelerine kavuşma sevinci de vardı. Komutanlarından çok şiddetli bir çatışmaya gireceklerini öğrendiler ve ailelerini arayıp helallik aldılar.
Daha sonra çatışmaya girdiler. Militanlar ilk önce mermileri yağmur gibi yağdırıp kaçtılar. Her zaman böyle yapıyorlardı zaten. Daha sonra yeniden ortaya çıktılar. Mehmetçikler çok şaşkındılar. Onlarca silah sesleri gecenin karalığında ıssız dağlarda yankılanıyordu. Sonra Mesut’un can yoldaşı Ali vuruldu. Bunu gören Mesut hemen kardeşinin yanına koştu. Kardeşim, Ali’m beni duyuyor musun? Lütfen duyuyorum de. Seni duyuyorum Mesut de.
Duyuyorum kardeşim duyuyorum diyebildi Ali. Alinin şehadeti Mesut’un içini param parça etmişti.
Çatışma sona erdikten sonra Mehmetçikler şehit ve gazileri topladılar. 11 ölü ve çok Sayıda yaralı vardı.
Komutan Mesut’un yanına gelerek senin bir yaran var mı oğlum dedi.
Mesut: Var komutanım var. Kalbimde hiç kapanmayacak büyük bir yara açıldı dedi.