Sıtkı Şeremetli – Köşe Yazısı

Balıkesir'i gezdim.
Anılarımı tazeledim.
70 yıla yaklaşan yaşamımı nice hatıralarla süsleyen Balıkesir'in dünü geldi gözlerimin önüne.
Neler vardı eski Balıkesir’de?
Küçük bir anı gezisi yaptım.
xxx
Dere boyunda küçük tek katlı evler vardı. Komşu gezmesi yapardı annelerimiz.
Sıra çeşmeler vardı. Hayvanlar evlerin bahçelerindeki damlarına girmeden önce sıraya girip su içerlerdi yalaklardan.
Deve loncasında nalbantlar ve birde küçük un değirmeni vardı.
Milli Kuvvetler ve Anafartalar caddelerinde yük taşıyan at arabaları vardı.
Belediye Gazinosu, Meydan gazinosu vardı çay sohbetlerinin yapıldığı.
Saat kulesinin çanı her saat başı çalar, sesini herkes duyardı.
Pamukçu bengisi ile yere diz vuran büyüklerimiz düğünlerimize büyük coşku katardı.
Bilet ve biletçiler yoktu. Şoförün yanı başındaki kumbaralara para atar öyle binerdik Belediye otobüslerimize.
Delilerimiz vardı çarşıda gezen. Kimse dalga geçmezdi onlarla. Garip bir saygı gösterilirdi hepsine.
Mahallenin kadınları bir araya gelip ortaklaşa salçalarını, ev hamurlarını yaparlardı.
Beyaz yakalı, siyah önlüklü ilkokul öğrencileri vardı.
Esnaflarımız, sanayide hafta boyu çalışan genç işçilerimiz yazın, pazar günleri Akçay ya da Erdek’e günü birlik giderlerdi. Çok kişinin özel aracı yoktu. Bu konuda ''Kabadayı Turizm'' otobüsleri büyük hizmet verirlerdi.
Ramazan aylarında yapılan Sakız Reçelimiz vardı.
Hırsızlık olayı yaşanmazdı.
Namaz için Paşa camiine giden esnafımız dükkânını kapatmaz kapının önüne bir tabure bırakıp giderdi. Gece de dükkânının önündeki sergiyi kaldırmaz bir örtü ile üzerini kapayıp giderdi.
Köylüler pazar için (özellikler salı günleri)Balıkesir'e gelir tüm alışverişini o gün yapardı.
Çek senet yoktu. Söz yeterdi. Veresiye alışveriş yapanlar alışverişlerini yapar gider ama borcunu da mutlaka gününde öderdi.
Mahalle bakkalları vardı. Parası olan parası ile alışverişini yapar, parası olmayan ne istiyorsa alır ''Kara kaplı'' borç defterine yazdırırdı.
Herkes birbirini tanırdı. Milli Kuvvetler, Anafartalar caddesinde tanıdık insanlar birbirlerini selamlamadan geçmezlerdi.
Aileler lakapları ile anılırdı. Çok ilginç lakaplar vardı aralarında.''Donbeyler'',''Eşek çekmezler''Tavukçular'',''Kocakuşaklar'' vd. gibi.
Pazar günleri önemliydi. Şehir halkı çocukları ile birlikte en temiz elbiselerini giyer Atatürk Stadına gider Balıkesirspor maçını izlerdi.
Yaşama şekli ile sınıf farkı yok gibiydi… Zengin fakir hemen hemen aynı hayatı yaşardı. Aynı kahvede oturur, aynı mahallelerde komşu olarak yaşarlardı.
Şehrin güvenilir büyükleri vardı. Onlara danışılır istişare ile şehir için doğru kararlar alınırdı.
Şehrin (Atatürk)parkı insanların en büyük eğlence ve mesire yeri idi.
Balıkesir Fuarını yıl boyu bütün şehir halkı özlemle beklerdi.
xxx
İşte böyle!
Elbette ki bugün çok değişti Balıkesir.
Ama benim Balıkesir'e sevgim hiç değişmedi.
Balıkesir hala anılarımın ve umutlarımın vazgeçilmez şehridir.
Ben Balıkesir'i dünü ile bugüne ile çok seviyorum.
Yarınlarda da sevmeye devam edeceğim.