Sıtkı Şeremetli – Köşe Yazısı

Ne oldu bu insanlara?
Herkes öfke dolu, kin dolu.
Her yerde kavga, gürültü.
Öfkeli bir toplum olduk.
Birbirimizi sevemez olduk.
Bunun için de huzursuz bir toplum olduk.
Hâlbuki sevmeyi bilebilseydik ne kadar güzel olurdu.
Peki, başaramaz mıyız bunu?
Başarırız elbet.
Okuyun hikâyeyi…
xxx
''İki arkadaş çölde yolculuk yapmaktadırlar. Yolculuğun bir noktasında aralarında tartışma olur ve biri diğerine tokat atar. Tokadı yiyenin canı acır ama bir şey söylemeden kuma şöyle yazar:
"Bugün en iyi arkadaşım beni tokatladı”.
Bir vahaya gelene kadar yürümeye devam ederler ve suya girmeye karar verirler. Tokadı yiyen bataklığa saplanır ve boğulmak üzereyken arkadaşı kurtarır. Yarı boğulmadan kurtulduktan sonra oradaki taşa şöyle yazar:
"Bugün en iyi arkadaşım hayatımı kurtardı”. 
Tokadı atan ve hayat kurtaran sorar:
- "Canını acıttığımda kuma yazdın, neden şimdi taşa?" Diğeri cevaplar:
- "Birisi canımızı yaktığında kuma yazmalıyız ki, bağışlama rüzgârı silebilsin; ama biri bizim için iyi bir şey yaparsa taşa kazımalıyız ki, hiç bir rüzgâr silemesin.”